Impas współuzależnienia – pomiędzy głodem miłości a przejedzeniem się miłością
Georgio to mężczyzna, który może ekscytować, fascynować swoją żywiołowością. Jednak nie do końca on jest bohaterem tego filmu. Główną bohaterką jest Tony, która poznaje go, przez co jej życie całkowicie zmienia się. Związek z Georgio całkowicie ją odmienia. Początkowo Tony będąc nieśmiała, obserwuje Georgio i jego rozwijającą się zarówno energię i destrukcję. Tony może usunąć swoje życie na bok, aby Georgio mógł być widoczny, mógł żyć intensywnie.
Jednak w tym filmie postacią, która może fascynować odbiorcę, a jednocześnie jest ukryta, wycofana, przez co być może bardziej nieprzewidywalna w swoim zachowaniu, jest właśnie Tony. Kim jest Tony? Przedstawia się w filmie jako mało charakterystyczna i niezwykle kontrastująca z barwną osobowością Georgio. Całe swoje życie podporządkowuje Georgio’wi – skupia się na jego potrzebach, zapominając o swoich. Przybiera barwną tożsamość Georgia, jakby przybierała mimikrę, zatraca natomiast swoje ,,ja”. Na początku odbiorca ma wrażenie, że Tony jest ,,tożsamościowo pusta” (mało charakterystyczna, wycofana, o zablokowanych potrzebach). Georgio wypełniał wycofanie Tony swoją maniakalnością – niejednokrotnie budził ją z emocjonalnej martwoty. Georgio ,,karmi” Tony ekscytacją, Tony zaspakaja potrzeby Georgio, zgadzając się na jego przekraczanie granic. Jedzenie w filmie może nabierać wymiaru znacznie głębszego – Georgio jest właścicielem restauracji i często szykuje dla Tony ,,ekscytujące” posiłki, jednocześnie głodząc i frustrując ją emocjonalnie. W efekcie Tony chętnie upodabnia się do Georgia, choć często czuje, że nie jest sobą, przez co przeżywa zagubienie i frustrację. Tony i Georgio chcą utrzymać idealną relację cudownie karmiącą ich oboje, w rzeczywistości tworzą więź pełną frustracji, samotności, pustki i emocjonalnego głodu.
Tony traci wszelką inicjatywę przy Georgio – pozbawia siebie odpowiedzialności za ich wspólne decyzje. Jej życie staje się szeregiem przypadkowych wydarzeń, których Toni nie jest w stanie kontrolować i za które nie bierze odpowiedzialności, upatrując ją u Georgia (ślub, ciąża, zadłużenie ich wspólnego majątku, uzależnienia od leków i alkoholu, wyprowadzki Georgio)
Tony niejednokrotnie czuje się uzależnienia od fascynacji, którą budzi w niej barwna osobowość Georgio. Nie sprzeciwia się destrukcyjnym działaniom Georgio, blokując swoją złość na niego, przez co może popadadać w stany depresyjne (agresję zamienia w bierność i zależność).
Gdy Georgio na chwilę znika z jej życia, Tony popada w bezradność i lęk, emocjonalnie żyje tylko wtedy, gdy Georgio znów pojawia się w jej życiu. Wciąż go oczekuje i jest w stałej tęsknocie za nim. Nie może ,,narodzić się” jako odrębna osoba, bo jest nastawiona na zaspakajanie jego potrzeb i odbiór jego osoby. Tony przejawia potrzebę sprawowania ciągłej opieki emocjonalnej nad Georgiem. W tym związku jednak ginie granica, kto kim się opiekuje – oboje stają się parą emocjonalnie spętaną ze sobą zależnościami, która żyje w iluzji obopólnej troski, a w efekcie troska ta okazuje się wzajemną destrukcją – Tony nie wyrażając złości, pozwala na pogwałcenie jej praw, potrzeb przez Georgio, Georgio pod przykrywką opieki nad Tony, manipuluje nią w ten sposób, aby żyć tak jak ma na to ochotę.
Tony odbiera swoje potrzeby jako mało ważne i ma poczucie, że może kosztem siebie zaspokoić potrzeby Georgio i uratować go przed destrukcją, lecz sama niszczy siebie. Tony staje się ,,naczyniem” na silną projekcję Georgia – przejmuje jego zachowania destrukcyjne i wyniszcza siebie. Georgio projektuje na nią (nieświadomie umieszcza w niej swoje uczucia) swój lęk, wewnętrzny chaos, bezradność. Jako para rozszczepiają się, odchodzą w emocjonalne skrajności – ona staje się słaba i bezsilna on jednoznacznie silny i wyróżniający się na jej tle.
Tony nieświadomie przejmuje emocjonalne trudności Georgio – podobnie jak on zaczyna funkcjonować dwubiegunowo – od depresji związanej z poczuciem opuszczenia (gdy Georgio znika z jej życia) po stan maniakalny i ekscytację (gdy Georgio pojawia się w jej życiu). Odzwierciedla potrzeby Georgio i niejako odgrywa jego rolę – ze spokojnej staje się rozchwiana emocjonalnie, narzucająca się i głośna.
Gdyby spróbować oddać krótkimi słowami nieświadome przekonania, którymi rządzi się życie Tony można byłoby zaryzykować sformułowanie:
,,Jestem niczym bez ciebie. Zawdzięczam Tobie siebie samą. Nie potrzebuję niczego, w czym Ty nie mógłbyś mieć swojego udziału. Zasłużyłam na karę za mój sukces. Nie mogę być szczęśliwa, dopóki Ty nie jesteś. Jestem odpowiedzialna za Twoje nieszczęście”.
Gdyby z kolei próbować odzwierciedlić przekonanie Georgia można byłoby pokusić się na nieświadomą myśl, która brzmiałaby:
,,Możesz otrzymać ode mnie te dobra, których potrzebujesz, tylko wtedy, gdy wyrzekniesz się własnego rozwoju. Możesz mieć albo mnie albo siebie”.
Te dwa nieświadome przekonania mogą ukazać siłę współuzależnienia – partnerzy potrzebując siebie, równocześnie siebie wyniszczają uniemożliwiając swój rozwój i bliskość w związku. Tony ,,wchłania” sposób bycia Georgia wraz z jego tendencjami maniakalno-depresyjnymi – Tony staje się chora i cierpiąca na depresję, aby Goergio mógł cieszyć się życiem w maniakalnym stanie zaprzeczania ograniczeniom. Tony wchodzi w fuzję, emocjonalne zlanie się z Georgiem i postrzega go jako część siebie – gdy separuje się od niego, przeżywa swoją odrębność jako własną psychiczną śmierć (depresja opuszczeniowa). Tony emocjonalnie ,,zatapia się” w Georgiu, gdy on znika Tony popada w depresję, uzależnienia, ma próby samobójcze, zaniedbuje dziecko. Czuje się porzucona przez niego jak bezradne dziecko przez matkę – zalega w łóżku w poczuciu emocjonalnego głodu.
Tony prowokuje wypadek – jest to prawdopodobnie próba samobójcza związana z nieświadomymi motywami autodestrukcyjnymi. Rekonwalescencja Tony w szpitalu jest symbolicznym leczeniem jej urazu po rozstaniu z Georgiem. Jej pobyt w szpitalu nasuwa pytanie czy Tony kiedykolwiek będzie mogła ,,chodzić” o własnych siłach zarówno fizycznie jak i emocjonalnie. Czy ,,stanie na własne nogi” w życiu pozbawionym ekscytacji, którą wnosił Georgio? W szpitalu Tony uczy się odrębności i tam odradza się jej ,,ja”.
Koniec filmu daje wiele do myślenia odbiorcy i ukazuje jak silna i wchłaniająca jest specyfika związku opartego na współuzależnieniu – doskonale zostało przedstawione w filmie to jak bardzo kuszące jest powtórne wejście w zależność i ekscytację i jak czasem współuzależnienie może okazywać się jedynym sposobem na emocjonalne przeżycie. Tony mogłaby przeżywać konflikt lęku przed porzuceniem i lęku przed rozpłynięciem się tożsamości. To dlaczego relacja z Georgiem mogłaby być dla niej kusząca może wiązać się z tym, że jeśli odejdzie od Georgia zostanie z poczuciem pustki w sobie (straci część siebie). Odejście od Georgia pewnie wiązałoby się dla niej z poszukiwaniem innych sposobów na wypełnienie emocjonalnej pustki (już nie związanych z ekscytacją). Rozstanie się z nim oznaczałoby pewnie dla niej branie odpowiedzialności za swoje decyzje – jeśli zniknie Georgio, zniknie także osoba decyzyjna w jej życiu i za wszelkie trudności będzie czuła się odpowiedzialna. Po odejściu od Georgia emocjonalne porzucenie poszukiwania ekscytacji i zastąpienie jej próbami poszukiwania intymności w relacji, może wydawać się Tony monotonne i nużące (intymność związana z stałością w relacji, odpowiedzialność za nią, może wydawać się nużąca po doświadczaniu tak silnej ekscytacji). Bez Georgia Tony może czuć się mało ważna i mało widoczna, to Georgio dawał jej poczucie, ze oboje są ekscytujący, bycie przy sobie może stać się dla niej początkowo monotonne.
Zostajemy z pytaniem czy Tony poradzi sobie z pierwszym momentem abstynencji, czy wycofa się z nowej drogi i powróci do dawnego życia; czy pozostanie przy sobie, w oddzieleniu się od Georga okaże się wartościowe dla niej.
